قفسه کتاب NCBI. خدمات کتابخانه ملی پزشکی ، انستیتوی ملی بهداشت.

statpearls [اینترنت]. جزیره گنج (FL): انتشارات Statpearls ؛2022 ژانویه-.

statpearls [اینترنت].

تسلط قلبی

جیمز اس. شهود ؛Manoj Ambalavanan ؛Vijai S. Tivakaran.

نویسندگان

وابستگی

آخرین بروزرسانی: 26 سپتامبر 2022.

تعریف/مقدمه

تسلط قلب توصیف شده است که توسط آن شاخه شریان کرونر شریان نزولی خلفی را به شما می دهد و دیواره تحتانی را تأمین می کند و به عنوان چپ ، راست یا رمزگشایی مشخص می شود. شریان نزولی خلفی (PDA) همچنین به عنوان شریان مداخله خلفی خلفی شناخته می شود زیرا در امتداد سولکوس مداخله ای خلفی به سمت قله قلب حرکت می کند. در اوج جایی است که با شریان نزولی قدامی سمت چپ که در امتداد سطح قدامی قلب حرکت می کند ، ملاقات می کند. شریان نزولی خلفی وظیفه تأمین سوم خلفی سپتوم مداخله ای از جمله دیواره خلفی و تحتانی بطن چپ را بر عهده دارد. این رگ معمولاً از شریان کرونر راست (غالب راست) ، شریان دور راست چپ (غالب سمت چپ) یا هر دو (رمزگذار) سرچشمه می گیرد. انواع فیزیولوژیکی در گزارش های موردی مانند منشاء شریان نزولی قدامی چپ ، که به آن "فوق العاده" گفته می شود ، توصیف شده است. با شریان نزولی خلفی که از شریان کرونر راست سرچشمه می گیرد. تقریباً 5 تا 10 ٪ از جمعیت با PDA که از شریان دوربند سمت چپ ناشی می شود ، قلب غالب است و حدود 10 تا 20 ٪ با PDA تهیه شده توسط شریان دور و شریان کرونر راست ، رمزگذاری شده است. [4]شاخه های کوچک از شریان غالب ، گره دهلیزی را پراکنده می کنند. [5]از لحاظ تئوریکی ، کاهش پرفیوژن به گره دهلیزی ممکن است منجر به اختلال در عملکرد شود و اهمیت بیشتری به تسلط قلبی بیمار اضافه کند.

مسائل مربوط به نگرانی

شریان نزولی خلفی ، مانند هر شریان عروق کرونر ، در معرض تنگی احتمالی یا انسداد ثانویه به تجمع پلاک آتروماتوز یا ترومبوز است. نتیجه تنگی به شریان نزولی خلفی بسته به شدت ، باعث کاهش پرفیوژن یا حتی انفارکتوس سوم خلفی سپتوم مداخله می شود. بنابراین ، محل انفارکتوس احتمالی یا کاهش پرفیوژن وابسته به تسلط قلبی فرد است. به عنوان مثال ، بیمار که قلب غالب است و از تنگی شدید عروق کرونر اصلی سمت چپ پروگزیمال رنج می برد ، ممکن است دچار انفارکتوس سپتوم مداخله ای خلفی شود. با این حال ، این امر در بیمار مبتلا به گردش خون کرونر صحیح نخواهد بود. یک ضایعه تنگی به شریان اصلی عروق کرونر سمت چپ پروگزیمال منجر به کاهش پرفیوژن به سپتوم مداخله ای خلفی می شود ، اما هنوز هم از طریق شریان کرونر راست خون دریافت می کند و خطر انفارکتوس را کاهش می دهد.

در گردش کرونر غالب راست ، شریان نزولی خلفی به عنوان یک عروق وثیقه به شریان نزولی قدامی چپ پایه از طریق سوراخ کننده های سپتوم عمل می کند ، [6] که به معنای این است که یک بیمار مبتلا به تنگی شریان کرونر قدامی چپ و راست ، از مزایای اضافی دریافت کننده احتمالاً دریافت کننده است. اگر او قلب درست غالب باشد ، از شریان کرونر راست تأمین می شود. این گردش وثیقه ممکن است برای دور زدن انسداد در شریان نزولی قدامی چپ به اندازه کافی باشد تا خون اکسیژن شده کافی فراهم شود تا عضله قلبی زنده بماند و بهبود یابد.

اهمیت بالینی

تسلط قلبی نقش اساسی در جراحی قلب ، به ویژه پیوند بای پس عروق کرونر دارد. تعیین تسلط قلبی از طریق کاتتریزاسیون قلبی است که شامل قرار دادن سوند به استیوم شریان اصلی کرونر سمت چپ و تزریق کرونر و تزریق رنگ رادیوکنتراست است تا امکان تجسم شریان های عروق کرونر فراهم شود. در روش پیوند بای پس عروق کرونر ، آگاهی دقیق از آناتومی عروق کرونر خاص بیمار بسیار مهم است. این امر به این دلیل است که جراح باید مشخص کند که کدام کشتی ها برای دریافت آناستوموز دیستال پیوند وریدی مناسب هستند. برای انسداد شریان کرونر راست یا چپ ، شریان نزولی خلفی ممکن است در صورت وابستگی مناسب به ضعف آن ، انتخابی باشد. سپس مجرای وریدی در بخشی از شریان کرونر راست که برای انسداد فاصله دارد ، بخیه می شود.

تعداد زیادی از مطالعات برای تعیین اهمیت تسلط قلبی بر نتیجه بیمار و آسیب شناسی انجام شده است. یک مطالعه نشان داد که بیماران مبتلا به تسلط کرونر چپ ، پیش آگهی کاهش در عروق میوکارد جراحی دارند. دلیل دقیق نامشخص است ، اما گمانه زنی ها این است که ارتباط با گردش وثیقه دیده شده در بیماران غالب قلب راست وجود دارد که در افراد غالب قلب چپ وجود ندارد. [7]

تسلط قلب چپ به عنوان یک ویژگی پرخطر برای مداخله کرونر از راه پوست نیز توصیف شده است. بیماران غالب قلب چپ که تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست قرار می گیرند ، مرگ و میر در بیمارستان بالاتری دارند و احتمالاً با علائم نارسایی قلبی ، شوک قلبی زایی یا ایست قلبی وجود دارند. [8]

تسلط قلب چپ در بیمارانی که تحت تعویض دریچه آئورت برای تنگی شدید آئورت قرار داشتند نیز یک عامل خطر مستقل نشان داده شد. به نظر می رسد که شیوع تسلط قلب چپ در بیمارانی که تحت تعویض دریچه آئورت قرار دارند ، افزایش یافته است و شریان کرونر اصلی چپ به طور قابل توجهی کوتاه تر از بیماران مبتلا به قلب غالب قلب راست است. این ممکن است شواهدی از رابطه رشدی باشد که در بیماران غالب قلب چپ بین شریان اصلی کرونر چپ و دریچه آئورت مشاهده می شود. در یک مطالعه ، بیماران مبتلا به گردش کرونر غالب سمت چپ مشخص شدند که نسبت به بیماران غالب یا کاردستی قلب راست ، از میزان انفارکتوس میوکارد بعد از عمل رنج می برند. [9]

این مطالعات و کارآزمایی ها اهمیت تعیین تسلط در آناتومی عروق کرونر را در جنبه های مختلف درمان آسیب شناسی قلبی برجسته می کند. به نظر می رسد افزایش خطر با گردش غالب قلب چپ ارتباط دارد ، اما تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مشخص شود که آیا استراتژی های مختلف برای اطمینان از نتایج بهتر باید اجرا شود.