کنترل منحنی عملکرد چیست؟

فدرال رزرو در حال بررسی ابزارهای پولی است که از آن برای تقویت بهبود اقتصادی از بحران Covid-19 استفاده می کند. فدرال رزرو در حال حاضر نرخ بهره را به نزدیک به صفر کاهش داده و از دو ابزار مستقر در طول رکود بزرگ استفاده کرده است - راهنمایی به جلو و تسکین کمی (QE). علاوه بر این ، مقامات فدرال رزرو اکنون در مورد کنترل منحنی بازده ، که گاهی اوقات کلاه نرخ بهره نامیده می شوند ، صحبت می کنند. در اینجا مقدمه ای برای کنترل منحنی و نحوه عملکرد آن در ایالات متحده وجود دارد.

کنترل منحنی عملکرد چیست و چرا اهمیت دارد؟

در مواقع عادی ، فدرال رزرو با افزایش یا کاهش نرخ بهره بسیار کوتاه مدت ، مانند نرخی که بانک ها در سپرده های یک شبه خود کسب می کنند ، اقتصاد را هدایت می کند. تحت کنترل منحنی عملکرد (YCC) ، FED می تواند نرخ طولانی مدت را هدف قرار دهد و قول دهد اوراق قرضه بلند مدت کافی را خریداری کند تا نرخ از افزایش بالاتر از هدف خود جلوگیری کند. این یکی از راه های فدرال رزرو برای تحریک اقتصاد در صورتی است که نرخ کوتاه مدت به صفر کافی نیست.

پیش از بحران COVID-19 ، فرمانداران فعلی فدرال رزرو ریچارد کلاریدا و لئل برنارد ، و همچنین صندلی های فدرال رزرو سابق بن برنانک و جنت یلن ، گفتند که فدرال رزرو باید هنگام اتخاذ نرخ کوتاه مدت به صفر برسد. جان ویلیامز ، رئیس جمهور فدرال فدرال نیویورک گفته است که کمیته فدرال بازار آزاد (FOMC) در مورد اینکه آیا ممکن است امسال از YCC استفاده کند ، "بسیار سخت" است. اعضای دیگر FOMC همچنین گفته اند که فکر می کنند می تواند به تقویت راهنمایی های پیش رو فدرال کمک کند ، که در حال حاضر می گوید نرخ ها نزدیک به صفر باقی می مانند تا زمانی که کمیته "اطمینان داشته باشد که اقتصاد وقایع اخیر را پشت سر گذاشته و برای دستیابی به حداکثر اشتغال خود در مسیر است. و اهداف ثبات قیمت. "بانک مرکزی استرالیا در پاسخ به کروناویروس ، در مارس 2020 نوعی YCC را به تصویب رساند و بازده اوراق قرضه دولت سه ساله 0. 25 درصد را هدف قرار داده است.

کنترل منحنی عملکرد از یک احترام اصلی از QE متفاوت است ، تریلیون دلار در خرید اوراق قرضه که فدرال رزرو در طول رکود بزرگ دنبال کرد و در سال 2020 دنبال می کند. QE به مقادیر اوراق قرضه می پردازد. YCC بر قیمت اوراق قرضه تمرکز دارد. تحت QE ، یک بانک مرکزی ممکن است اعلام کند که قصد دارد به عنوان مثال 1 تریلیون دلار در اوراق بهادار خزانه داری خریداری کند. از آنجا که قیمت اوراق بهادار به طور معکوس با بازده آنها مرتبط است ، خرید اوراق قرضه و افزایش قیمت آنها منجر به پایین آمدن نرخ های طولانی مدت می شود.

تحت YCC ، بانک مرکزی متعهد می شود هر مبلغی را که بازار می خواهد با قیمت هدف خود عرضه کند ، خریداری کند. هنگامی که بازارهای اوراق بهادار تعهد بانک مرکزی را درونی می کنند ، قیمت هدف به قیمت بازار تبدیل می شود - که مایل به فروش اوراق به یک سرمایه گذار خصوصی برای کمتر از آنچه که می توانست با فروش به فدرال رزرو دریافت کند؟

بانک ژاپن (BOJ) در سال 2016 متعهد شد تا در اوراق قرضه 10 ساله دولت ژاپن (JGBS) در حدود صفر درصد ، در تلاش برای تقویت تورم مداوم. برای هدف قرار دادن به هدف بازده ، BOJ برای خرید هرگونه وثیقه برجسته با قیمتی مطابق با بازده هدف ، پیشنهاد ایستاده ای دارد. در روزهایی که سرمایه گذاران خصوصی به هر دلیلی مایل به پرداخت آن قیمت کمتر هستند ، BOJ به منظور نگه داشتن بازده در محدوده قیمت هدف ، به خرید اوراق بیشتری می پردازد.

فدرال رزرو در طول جنگ جهانی دوم و بعد از جنگ جهانی دوم ، هنگامی که خزانه داری به تأمین مالی هزینه های زمان جنگ نیاز داشت ، تجربه ای در مورد گیره های نرخ بهره داشت. در سال 1942 ، فدرال رزرو و خزانه داری در داخل کشور موافقت كرد كه فدرال رزرو با خرید هرگونه اوراق قرضه دولتی كه بالاتر از یك سطح معینی باشد-در حدود ½ درصد در صورتحساب خزانه داری 3 ماهه و 2½ درصد در طولانی مدت ، هزینه های وام خزانه داری را تأمین می كند. اوراق قرضه. تا حدود سال 1947 ، فدرال رزرو توانست بدون نیاز به خرید مقادیر زیادی اوراق قرضه ، این میخ ها را حفظ کند. در حالی که اکنون برای فدرال رزرو نامناسب برای کاهش صریح هزینه های وام برای دولت فدرال نامناسب تلقی می شود ، این تجربه نشان می دهد که فدرال رزرو می تواند در هدف قرار دادن نرخ های میان مدت و طولانی مدت از طریق خریدها موفق باشد. در حقیقت ، هنگامی که کارکنان فدرال رزرو گزینه های بالقوه غیر متعارف سیاست را برای کاهش نرخ بلند مدت در اواخر سال 2008 مطالعه کردند ، آنها به این تجربه نگاه می کردند به عنوان شواهدی که خریدهای دارایی یا یک سیاست مشابه می تواند کار کند.

ما از استفاده بانک ژاپن از کنترل منحنی بازده چه چیزی می آموزیم؟

BOJ تنها بانک مرکزی بزرگ است که در تاریخ اخیر با PEG های نرخ بهره آزمایش کرده است. YCC فقط یک قطعه از تلاش بزرگ BOJ است که شامل کاهش کمی ، راهنمایی رو به جلو و نرخ بهره منفی است - همه با هدف برداشتن تورم. این بانک در حفظ عملکرد صفر درصد در JGBS موفق بوده است.

علاوه بر این ، YCC به BOJ اجازه داده است تا در سه سال گذشته اوراق قرضه کمتری از آنچه در برنامه تسکین کمی زیاد که در سال 2013 آغاز شد ، خریداری کند. تا اواخر سال 2016 ، BOJ هر سال حدود 100 تریلیون ین در JGBS خریداری می کرد. در نتیجه ، ترازنامه BOJ بسیار سریعتر از سایر بانکهای اصلی مرکزی گسترش یافت.

با این حال ، از زمان شروع YCC ، BOJ اوراق قرضه دولتی را با سرعت کمتری خریداری کرده و هنوز هم در اوراق قرضه 10 ساله در سطح پایین از نظر تاریخی بازده نگه داشته شده است. تاکنون در سال 2020 ، این بانک در حال خرید است تا فقط حدود 6 تریلیون ین در اوراق قرضه دولتی خریداری کند و با گسترش بسیار زیاد خریدهای خود در انواع دیگر دارایی ها ، از جمله اوراق و سهام شرکت ، توانسته است به رکود Coronavirus پاسخ دهد. تجربه BOJ نشان می دهد که سیاست معتبر YCC می تواند برای بانکهای مرکزی پایدارتر از یک برنامه خرید دارایی مبتنی بر کمیت باشد.

YCC چگونه بر اقتصاد تأثیر می گذارد؟

PEG های نرخ بهره از لحاظ تئوریک باید در بسیاری از روشهای سیاست سنتی ، بر شرایط مالی و اقتصاد تأثیر بگذارد: پایین آمدن نرخ بهره در اوراق بهادار خزانه داری باعث کاهش نرخ بهره در وام ها ، وام های خودرو و بدهی شرکت ها و همچنین سهام بالاتر می شودقیمت و یک دلار ارزان تر. همه این تغییرات به تشویق هزینه و سرمایه گذاری توسط مشاغل و خانوارها کمک می کند. تحقیقات اخیر نشان می دهد که پس از برخورد با نرخ صندوق های فدرال صفر ، می توان نرخ میان مدت را به سطح پایین برساند ، به اقتصاد کمک می کند تا پس از رکود سریعتر بهبود یابد.

اما برخی ، از جمله برنانك ، اظهار داشتند كه این انتقال از بازده بسته به نرخ بهره بخش خصوصی به توانایی فدرال رزرو در ترغیب بازارهای مالی بستگی دارد كه واقعاً به برنامه متعهد است. به عنوان مثال ، می گویند فدرال رزرو اعلام کرد که قصد دارد بازده خود را در اوراق بهادار 2 ساله خزانه داری با صفر درصد داشته باشد. این بدان معناست که یادداشت های 2 ساله برجسته (که در 2 سال یا کمتر از آن بالغ می شوند) واجد شرایط خریداری با قیمت جذاب هستند. اگر سرمایه گذاران معتقدند که فدرال رزرو برای مدت کامل دارایی های واجد شرایط (2 سال) به این برنامه پایبند خواهد بود ، آنها تجارت آن اوراق بهادار را با قیمتی مطابق با PEG آغاز می کنند ، زیرا آنها به توانایی خود در فروش یا خرید اطمینان دارنددوباره با آن قیمت قبل از بالغ شدن دارایی. در این سناریو ، فدرال رزرو ممکن است برای حفظ قیمت در هدف فقط تعداد محدودی از اوراق قرضه را خریداری کند و بازده سایر اوراق بهادار بخش خصوصی احتمالاً مطابق با اوراق بهادار دولتی خواهد بود.

این یکی از ویژگی های جذاب استراتژی را ایجاد می کند: اگر سرمایه گذاران معتقدند که فدرال رزرو به PEG می چسبد ، فدرال رزرو می تواند بدون گسترش قابل توجه ترازنامه خود به نرخ بهره پایین تر برسد. از نظر تئوری ، اگر تعهد به PEG کاملاً معتبر باشد ، فدرال رزرو ممکن است به هیچ وجه مجبور به خرید اوراق قرضه نباشد.

سناریو را در نظر بگیرید ، با این حال ، در جایی که سرمایه گذاران معتقدند که فدرال رزرو باید قبل از پایان سال ، گیره خود را در مقطعی رها کند ، شاید به این دلیل که آنها معتقدند اقتصاد بهبود می یابد و تورم قبل از آن زمان افزایش می یابد. سپس آنها کمتر مایل به خرید اوراق قرضه 1 ساله با قیمت فدرال رزرو خواهند بود و فدرال رزرو برای خرید مقادیر زیادی از امنیت چسبان گیر می شود. در یک مورد شدید ، فدرال رزرو ممکن است مجبور باشد کل عرضه موجود در چنین اوراق بهادار را خریداری کند.

سناریوی مشابهی که در اواخر سال 1947 انجام شد ، هنگامی که فدرال رزرو در تلاش برای افزایش تورم ، نرخ بهره کوتاه مدت را افزایش داد ، اما به عنوان بخشی از توافق خود با خزانه داری ، کلاهبرداری از نرخ های بلند مدت را حفظ کرد. نرخ کوتاه بالاتر باعث شده بازده پایین اوراق قرضه بلند مدت کمتر جذاب باشد و ممکن است در بین سرمایه گذاران شک و تردید ایجاد کند که فدرال رزرو به PEG خود می چسبد. به منظور دفاع از کلاه خود در مورد اوراق قرضه بلند مدت ، فدرال رزرو در طی حدود شش ماه حدود 10 میلیارد دلار خزانه داری خریداری کرد (به یادداشت کارمندان فدرال رزرو 2003 مراجعه کنید).

نرخ بهره در ایالات متحده چگونه خواهد بود؟

اگرچه بیشتر موارد تاریخی برای YCC شامل PEG ها بر نرخ های بلند مدت است ، اما سیاست گذاران گفته اند که فدرال رزرو ، اگر تا به حال مقداری از نرخ بهره را اتخاذ کرده باشد ، در هدف قرار دادن نرخ های نزدیک یا میان مدت موفق تر خواهد بود. فرماندار Brainard ، به عنوان مثال ، سال گذشته گفت که فدرال رزرو می تواند با پین کردن عملکرد خزانه داری یک ساله در حدود صفر شروع شود و در صورت نیاز به حمایت از سیاست های پولی ، پین را به بازده دو ساله گسترش دهد. این امر عمدتاً به این دلیل است که فدرال رزرو ثابت کرده است که ابزار اصلی سیاست آن نرخ وام یک شبه است و هر سیاست مربوط به ترازنامه باید به گونه ای انجام شود که مطابق با انتظارات آن در مورد مسیر برای نرخ شبانه باشد. هدف قرار دادن یک بازده بلند مدت مانند آن در 10 سال خزانه داری به احتمال زیاد شامل گسترش زیادی از ترازنامه است ، دقیقاً همانطور که در سال 1947 انجام شد. حفظ چنین استراتژی نیاز دارد که سرمایه گذاران معتقدند که تورم و نرخ های کوتاه مدت خواهد بودبرای مدت زمان میخ کم است. در ایالات متحده ، هدف قرار دادن بازده های کوتاه مدت آسانتر و به احتمال زیاد به عنوان یک سیاست معتبر توسط عموم مردم از هدف قرار دادن بازده بلند مدت درک می شود.

چرا هدف اوراق قرضه 10 ساله در ژاپن کار کرده است؟یک دلیل این است که بسیاری از سرمایه گذاران خصوصی در JGB ها اوراق قرضه را خریداری می کنند تا به جای تجارت ، آنها را نگه دارند. این بدان معناست که برخی از سرمایه گذاران-به عنوان مثال ، مؤسسات بزرگی که ترجیح می دهند یا ملزم به داشتن اوراق قرضه دولتی ایمن هستند-حتی اگر انتظار داشته باشند که نرخ های کوتاه مدت قبل از بالغ شدن اوراق قرضه افزایش یابد ، مایل به نگه داشتن JGB هستند. این در تضاد با بازار بزرگ و مایع برای خزانه های ایالات متحده است ، که در آن سرمایه گذاران به دلیل به روزرسانی انتظارات خود در مورد نرخ ، اوراق قرضه را خریداری و می فروشند.

محققان و اعضای FOMC همچنین گفته اند که یک PEG نرخ ممکن است یک مکمل مؤثر برای پیشبرد راهنمایی و QE باشد ، دو سیاست که قبلاً کاملاً بخشی از ابزار فدرال رزرو هستند. اول ، راهنمایی های رو به جلو و یک PEG با نرخ صفر در مورد حواسش نزدیک به هم تقویت می شوند ، زیرا هر دو به بازارها می گویند که برای مدتی انتظار نرخ پایین را دارند. در همین حال ، QE می تواند فشار رو به پایین بر دارایی های طولانی تر از آنهایی که PEG در آن اعمال می شود ، وارد کند. به عبارت دیگر ، اگر در ترکیب استفاده شود ، سه سیاست می توانند به طور همزمان پایین ، مسطح و حتی کل منحنی عملکرد خزانه داری را پایین بیاورند (برای توضیح در مورد اینکه چرا این برای اقتصاد مهم است) را ببینید.

حوزه های پایین YCC چیست؟

مانند سایر سیاست های پولی غیر متعارف ، یک خطر عمده در ارتباط با سیاست های بازده منحنی این است که آنها اعتبار بانک مرکزی را در این خط قرار می دهند. آنها نیاز دارند که بانک مرکزی متعهد شود که نرخ بهره را در برخی از افق های آینده پایین نگه دارد. این دقیقاً به همین دلیل است که آنها می توانند به تشویق هزینه ها و سرمایه گذاری ها کمک کنند ، اما این بدان معنی است که بانک مرکزی خطر اجازه تورم را بیش از حد گرم می کند در حالی که به قول خود می پردازد. به عنوان مثال ، اگر فدرال رزرو به یک PEG 2 ساله متعهد بود ، آنها به این واقعیت شرط می بندند که تورم در آن دوره بالاتر از هدف 2 درصد خود نخواهد بود. اگر این کار را انجام دهد ، فدرال رزرو ممکن است مجبور شود بین رها کردن قول خود در مورد PEG یا عدم توجه به هدف تورم بیان شده خود را انتخاب کند - هر دو گزینه های بد از نظر اعتبار خود با عموم.

برخی از خطرات بالقوه مرتبط با QE برای کنترل منحنی عملکرد نیز اعمال می شود. به عنوان مثال ، هر دو سیاست نیاز به فدرال رزرو دارند تا مقادیر زیادی دارایی را به ترازنامه خود اضافه کنند. اگرچه تجربه فدرال رزرو با QE نشان می دهد که عوارض جانبی این ترازنامه حداقل است ، اما فدرال رزرو گفته است که به دلایل مختلف ، ترازنامه کوچکتر را به یک بزرگتر ترجیح می دهد. در عین حال ، با این حال ، برنامه YCC به طور بالقوه می تواند نیاز به گسترش ترازنامه کوچکتر از برنامه QE داشته باشد-اگر همانطور که توضیح داده شد ، PEG معتبر بود و بر دارایی های میان مدت متمرکز بود. این دلیل دیگری است که چنین سیاستی ممکن است در آینده برای سیاست گذاران جذاب باشد.

به طور خلاصه ، YCC ممکن است ابزاری امیدوار کننده برای حمایت از بهبودی از رکود COVID-19 باشد ، اما تنها در صورتی که فدرال رزرو بتواند به اجرای صاف و معتبر این سیاست دست یابد.